PICIE WODY - z zasobów Św. Hildegardy
„Podawanie bardzo małych ilości wody zupełnie zimnej pożyteczne jest w nudnościach i wymiotach, tudzież bólach i krwotokach żołądkowych. Regularne picie zimnej wody na czczo zachwala wielu. U ludzi z leniwą przemianą materii, u których chcemy przyspieszyć wydalanie ze krwi tworów spalenia, a tym samym wpłynąć na ożywienie ogólnego gorzknienia w ustroju, może być pożyteczne codzienne regularne picie wody źródlanej obok ruchu, gimnastyki itp.”*
„W chorobach gorączkowych podawanie miernych ilości wody zimnej jest o tyle pożyteczne, o ile gasi nieznośne pragnienie, zapobiega wysychaniu ust i gardła, a przy tym przyczynia się do ochłodzenia ciała. Dla usunięcia uporczywego zaparcia stolca używa się wody z wielką korzyścią. Leczenie wodą źródlaną może być przeprowadzone w pożytkiem także w otyłości. W czasie gorączki zaleca się każdego czasu używania zimnych napojów, ale dopiero po wieczerzy, wówczas zaleca się także chorym przykrywać się wieloma kołdrami dla sprowadzenia wymiotów lub potów.”*
„W chorobach niegorączkowych nie chwali się picia wody zimnej, albowiem zimna woda przeszkadza trawieniu. W chorobach gorączkowych, po wystąpieniu wypróżnień krytycznych, uważa się również picie wody zimnej za szkodliwe, we wcześniejszym zaś okresie poleca się ją.”*
Bibliografia: * Św. Hildegarda z Bingen, wybór i opracowanie Marek Czekański - „Przyrodolecznictwo” - Wydawnictwo m – Kraków 2003, s.60-61; Wykorzystano fotografie na licencji CC, autor: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Drinking_water.jpg
Komentarze
Prześlij komentarz