LEN
zioła i przyprawy
"Jeśli ktoś ma bóle w boku, niech gotuje siemię lniane w wodzie, zanurzy lnianą chustę w tej ciepłej wodzie i kładzie chustę często na swój bok, a ból, mimo iż silny, zostanie trochę uśmierzony i minie. Podobnie gdy ktoś dozna oparzenia na swym ciele, niech długo gotuje siemię lniane w wodzie, zanurzy lnianą chustę w tej wodzie i położy ją ciepłą na to miejsce, gdzie został poparzony, a to ściągnie oparzenie. Nasiona lnu są lekiem wybitnie śluzowym. Łyżka surowych wypłukanych nasion spożytych na czczo z czystą letnią wodą działa doskonale rozwalniająco. Sproszkowanych nasion po rozgotowaniu używa się w postaci okładów rozgrzewających na opuchliny, przeciw kurczom żołądka i jelit, przeciw bólom nerek oraz okładów rozmiękczających na owrzodzenie. Wywar z nasion stosowany czasem bywa do lewatywy. Nasiona lnu działają łagodnie na wnętrzności i mają działanie wypróżniające, ale dopiero po dwóch dniach po jego spożyciu. Siemię lniane nie drażni wnętrzności przez co może być stosowane przez wiele tygodni czy nawet miesięcy. Niektórzy spożywają chętnie suche siemię lniane popijając je woda, mlekiem czy herbatą. Najlepiej jest jednak używać zmielone siemię lniane, i to w postaci papki, z twarogiem lub płatkami owsianymi, z dodatkiem surowego jabłka oraz miodu, ewentualnie z ciepłym mlekiem z dodatkiem soku z rokitnika zwyczajnego. Najprościej jest jednak spożyć łyżkę siemienia lnianego zmieszanego z utartym surowym jabłkiem lub z przecierem jabłkowym na śniadanie. Z nasion lnu można sporządzać odwar służący do okładów w odmrożeniach, trudno gojących się ranach, przy skłonnościach do łuszczenia i pękania skóry."*
Bibliografia: * Św. Hildegarda z Bingen, wybór i opracowanie Marek Czekański - „Przyrodolecznictwo” - Wydawnictwo m – Kraków 2003, s.51
Wykorzystano fotografie na licencji C, źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Len
Komentarze
Prześlij komentarz